Η…Φρίντα

Θα θυμάστε την ταινία «Frida» με τη Salma Hayek και τον Alfred Molina, που μιλούσε για τη ζωή της σπουδαίας ζωγράφου. Την ξαναείδα πριν από λίγες μέρες, στο σπίτι φίλων, και θυμήθηκα πόσο με είχε εντυπωσιάσει από την πρώτη φορά και οι πίνακες, μα και η ζωή της -αρρώστησε πολύ μικρή, και απέκτησε αναπηρία στο πόδι, που κατάφερε να κρύβει πολύ καλά. Έζησε μια ζωή σύντομη, μα γεμάτη πάθος -και φαίνεται στους πίνακες που ζωγράφισε, με τα έντονα χρώματα και θέματα. Η γνωριμία της με τον Diego Rivera και ο γάμος τους (εκείνη 22, εκείνος 43), σίγουρα τη σημάδεψε, και στην τέχνη της, και στις πεποιθήσεις της, και στη ζωή της. Με εντυπωσίασε μια φράση της που διάβασα (σε πρόχειρη μετάφραση) : «…νόμιζα ότι ήμουν σουρεαλίστρια, αλλά δεν ήμουν. .Ποτέ δεν ζωγράφισα τα όνειρά μου,μόνο ζωγράφισα τη δική μου πραγματικότητα.» Έχω χαζέψει πολλές φορές τα έργα της στο Internet, δεν έτυχε να δω κάποια έκθεση -ωστόσο, μ’ αρέσουν τα χρώματα και η ένταση που βγάζουν. Κι αν είχε λιγότερες προσωπογραφίες, που δεν συμπαθώ πολύ, θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο!

Θα σκέφτεστε εσείς τώρα: Τι λέει, πάλι;

Αλλά είναι αυτοί οι περίεργοι συνειρμοί, που λέγαμε… Θυμήθηκα τη Φρίντα Κάλο, όταν ήρθε κι έκανε κατάληψη στο σπίτι μας μια άλλη Φρίντα, 3 μέρες τώρα! Και δεν ξέρω αν έχει την ίδια ισχυρή προσωπικότητα (πάντως ως τώρα έχει καταφέρει να επιβάλει τους δικούς της ρυθμούς, έχω ήδη 2 μέρες άυπνη) και τις καλλιτεχνικές ανησυχίες της (άσε που ήδη έχουμε καλλιτέχνη στην οικογένεια), πάντως μου τη θύμισε έντονα.

Να εξηγήσω;  Ξέρετε όλοι,φαντάζομαι, το Φρέντυ μας. Όταν τον αγοράσαμε από το pet-shop, σχεδόν δεν προλάβαμε να τον δούμε -έπεσε σε χειμέρια νάρκη. Περιμέναμε υπομονετικά να έρθει η άνοιξη, να ξυπνήσει – ο Άκης, κυρίως, που ήθελε να παίζει μαζί του, και τόσο καιρό ζωγράφιζε σκιουράκια… Επειδή όμως είμαστε και «περίεργοι» τύποι, και θέλουμε να φροντίζουμε σωστά τα ζωάκια που φιλοξενούμε, εκτός από τις πληροφορίες που βρήκαμε με πολύ ψάξιμο στο Internet, αγοράσαμε και βιβλίο να διαβάσουμε -πολύ καλό, πραγματικά, πολύ κατατοπιστικό. Το διαβάσαμε, λοιπόν, όλη η οικογένεια, να ξέρουμε τι θα μας βρει, και περιμέναμε…

Αμ δε! που ξέραμε τι μας περιμένει! Γιατί ξαφνικά, πριν τρεις μέρες, ο Φρέντυ μας άρχισε να κάνει ένα περίεργο, ρυθμικό ήχο -σαν σφύριγμα, σαν λόξιγκας, συνεχόμενο και μονότονο! Ανησυχήσαμε, κι αρχίσαμε να ψάχνουμε τι είναι… Και θυμηθήκαμε ότι κάτι είχαμε διαβάσει σχετικά, στο βιβλίο. Βρήκαμε τη σελίδα, και ξαναδιαβάσαμε όλοι μαζί:

» Δεν είναι υποχρεωτικό να ζευγαρώσετε σκίουρους που ζουν με τον σύντροφό τους ή σε ομάδες. Αν μένουν σε ξεχωριστούς χώρους (πράγμα που είναι προτιμότερο) θα πρέπει να τους ζευγαρώσετε όταν το θηλυκό είναι έτοιμο. Αυτό θα το καταλάβετε, γιατί το θηλυκό θα αρχίσει να βγάζει μια προειδοποιητική κραυγή, σαν αν επιθυμεί να δηλώσει ότι είναι έτοιμη για αναπαραγωγή.(…) Όταν τα θηλυκά αρχίζουν να σφυρίζουν, τότε μπορείτε να βάλετε στον ίδιο χώρο τους αρσενικούς….»

Μάλιστα! Είχαμε θηλυκό τόσο καιρό, που να το ξέραμε! Κοιτάζοντας το βιβλίο, με τις εικόνες που έχει, σιγουρευτήκαμε: το σκιουράκι μας είναι κορίτσι!

Την αρχική απογοήτευση του αστερΆκη, ακολούθησε η ανακούφιση, γιατί «τα κορίτσια ζουν 4 χρόνια περισσότερα» (κατά μέσο όρο, τα αρσενικά ζουν 8 χρόνια, τα θηλυκά 12). Και βέβαια, θα πάω να τα ψάλλω ένα χεράκι στο κατάστημα που μας το πούλησε, γιατί δεν είναι δυνατό να μπορώ εγώ να το ξεχωρίσω διαβάζοντας ένα βιβλίο, κι αυτοί όχι (και φυσικά, μας έχασαν για πάντα από πελάτες).

Κι έτσι, από δω και πέρα, θα μαθαίνετε τα νέα της Φρίντα!

🙂

**φωτογραφίες αργότερα, τώρα ακόμα σφυρίζει, και τραντάζεται ολόκληρη -κι εγώ είμαι 2 μέρες άυπνη, γιατί σφυρίζει κυρίως το βράδυ!

**Αυτό το ποστ, ΔΕΝ είναι ενημερωτικό! :p