σε grfear 16 Words

Φόβος;

Όταν ήμουν μικρή, φοβόμουν το σκοτάδι. Φοβόμουν μη μ’ αφήσουν μόνη στην ερημιά (χωρίς ακριβώς να ξέρω «ερημιά» τι σημαίνει…). Φοβόμουν τις κότες! (παιδικό τραύμα, πού να σας εξηγώ…). Φοβόμουν «τον Αντρέα το χοντρό», που ήθελε να με βάλει ανάμεσα σε φέτες ψωμί και να με φάει (εντάξει, κι άλλο παιδικό τραύμα…). Φοβόμουν κι άλλα, που πια δεν τα θυμάμαι.

Καθώς περνούσαν τα  χρόνια, άρχιζα να φοβάμαι λιγότερο. Και λιγότερα. Και να προσπαθώ να καταλάβω όχι τι, αλλά γιατί φοβάμαι. Και πρέπει να ομολογήσω πως τα κατάφερνα. Ακόμα κι αυτά που λογικά θα μπορούσα να φοβάμαι, κατάφερνα να τα «παλεύω» -όχι πως δεν φοβόμουν, μα δεν άφηνα το φόβο να με πάρει από κάτω. Νομίζω άλλωστε, πως αν κανείς συνειδητοποιήσει ότι αυτό που πραγματικά φοβάται είναι Ο Φόβος, μπορεί και να τον βάλει «απέναντι». Και να τον κοιτάξει -στα μάτια. Και να τον αντιμετωπίσει. Δεν ξέρω -σε μένα λειτουργεί.

Αντιμετωπίζουμε τον/τους φόβους μας, λοιπόν. Και μιλάμε. Για όλους. Ειδικά τώρα, που το μέλλον διαγράφεται με σκούρα χρώματα, και γύρω μας βλέπουμε όλο και περισσότερους φοβισμένους, απελπισμένους, απογοητευμένους ανθρώπους. Μιλάμε, γράφουμε -φωνάζουμε αν χρειαστεί. Κάνουμε -ό,τι μπορεί ο καθένας.

Το κείμενο είναι γραμμένο ειδικά για τη σημερινή μέρα, που είναι αφιερωμένη στο Φόβο (άργησα, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ!). Μπορείτε να βρείτε εξαιρετικές αναρτήσεις πολλών άλλων blogger για την ημέρα αυτή εδώ.

Καλή μας βδομάδα 🙂

44 σκέψεις σχετικά με το “Φόβος;”

    1. χαχαχαχαχαχα!!!!
      (έχει πεθάνει, ο καημένος -πολύ νέος… )
      Το καλύτερο είναι πως με φοβέριζε: Θα σε αλείψω και με μουστάρδααααα!!!
      (έτρεμα όταν τον έβλεπα, σου λέω!!! :P)

  2. Γι΄αυτό σου λέω…
    Άσε τις κακές γλώσσες να λένε ότι δεν τρώγεσαι με τίποτε…
    Με μουστάρδα τρώγεσαι
    🙂
    (Το χιούμορ είναι επίσης ένας καλός τρόπος να ξεπεράσεις τους φόβους .
    Να είμαι και λίγο εντός θέματος)
    😉

    1. 😉
      (αυτό το χιούμορ μας «κρατάει» ζωντανούς, τι νομίζεις;;)

      Μπααα, νομίζω με κέτσαπ θα είμαι καλύτερη -και θα σου αρέσει κι εσένα πιο πολύ, είναι κόκκινο :p

  3. Τις κόττες! Απίθανο…τις φοβόμουνα και εγώ!
    ΤΙΣ ΚΟΤΤΕΣ ναι…φοβόμουνα μην με τσιμπήσουν,ποιές οι κόττες!Τελείως βλαμμένο παιδί μου;-)))

    1. Ντι!!!!!
      (εμένα με είχαν τσιμπήσει!! ήμουν πολύ μικρή, ίσα που περπατούσα -και όρμησαν πάνω μου να μου φάνε το ψωμί από το χέρι!)
      Τραύμα, σου λέω -έκανα χρόνια να το ξεπεράσω!!!

  5. Εργαλείο για την επιβολή κάθε μορφής εξουσίας !!!
    Επίκαιρο στις μέρες που περνάμε στον τόπο μας …
    Ασπίδα είναι η γνώση, η άρνηση συμμόρφωσης …
    ο αγώνας ενάντια στο φόβο κι όσους τον επιδιώκουν !!!
    Την καλημέρα μου …

    1. έτσι είναι, Άγρυπνε φίλε μου 🙂

      Αν δεν καταφέρεις να δεις το φόβο, μια ζωή θα σε βάζει κάτω -είναι απίστευτη η δύναμή του!

      Καλημέρα κι από μένα 🙂

  7. αμ.. που να γίνεις μετά ΠΑΣΟΚ!!!…

    * ωραίος ο κύριος «φωνή» στο βιντεάκιον
    δεν πρόλαβα να δω ποιος είναι, αλλά εύγε ως φωνή
    εύγε κι ως βιντεάκιον
    πολύ καλό
    πάρα πολύ καλό
    ειδικά στο τέλος…

    1. Εμ, Orelia μας!
      😆 😆

      * Το βιντεάκι είναι του Spy, το έφτιαξε ειδικά για την περίσταση. Δεν είμαι σίγουρη, αλλά νομίζω πως και η φωνή είναι η δική του.

  8. χαχαχαχααααααααααααααααααααααααχαχαχαααααααααααααααα Φιλενάδα με μουσταρδίτσα και ολικής άλεσης ! :)))))
    Καλημερούδια

    {εγώ τις παλιόκοτες νομίζω τις φοβάμαι ακόμα … μου είχαν φερθεί άσχημα όμως!}

    1. Αχ φιλενάδα, άσε σου λέω!!!!
      Τραγικό παιδικό τραύμα αυτό με τη μουστάρδα!

      (λοιπόν, κατάλαβα αυτό με τις κότες, όταν συνειδητοποίησα ότι το μόνο «ζώο» που τρώω ευχαρίστως και χωρίς καμία στενοχώρια, είναι το κοτόπουλο :P)

      Σμααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααακ!

    1. Ααααα, όχι, Γιώργο Κατσαμάκη -εγώ ούτε μεγάλωσα, ούτε σκοπό να μεγαλώσω έχω
      (και δεν φοβήθηκα ποτέ τους λύκους. Ούτε μπαμπούλες και φαντάσματα. Ευτυχώς -για τους μπαμπούλες)

      Το μόνο που με φοβίζει πια είνια «μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μου»…
      🙂
      (καλώς ήρθες!)

  10. μα όλοι θέλανε να σε φάνε μαζί με το φαΐ σου!!

    αντίθετα εγώ είχα ένα σωρό θέματα που δεν φοβόμουν το σκοτάδι, τα ποντίκια, τα έντομα, τους συμμαθητές μου κτλ κτλ
    πχ.
    – πήγαινε να σκοτώσεις τη σαρανταποδαρούσα! χάι μου, χάι μου! την έπιασες και την άφησες έξω; θα ξαναμπεί μέσα! νάτη! σκότωσέεεε τη!

    και τον μπαμπούλα που δεν τον βρήκα στην αποθήκη και απογοητεύτηκα; τραύματα…

    1. μα είδες, φιλενάδα;; Λες να ήμουν «νόστιμο» κοριτσάκι χωρίς να το ξέρω;;;; 😛 😛

      -χαχαχαχα! Σκηνή στο σπίτι μας: (εγώ, ο πατέρας του Άκη κι ο μικρός).
      – Τι είναι αυτό που περπατάει εκεί;
      – Αααααα, κατσαρίδα! Νατάσσα, βγάλε την παντόφλα σου να τη σκοτώσεις!
      -Και γιατί δεν το κάνεις εσύ;
      -δεν μπορώ….. (με τρόμο στο μάτι)
      -Καλά, άσε πατέρα -Μαμά, μου δίνεις την παντόφλα σου να τη σκοτώσω εγώ;
      -και γιατί δεν το κάνεις με τη δική σου;
      -τι, να τη λερώσω;;;;
      (τόση ώρα η κατσαρίδα σουλατσάρει ανενόχλητη, ο Κ. είναι στα πρόθυρα εγκεφαλικού κι έχε ανέβει όρθιος στον καναπέ κι εγώ διαπραγματεύομαι με τον Άκη… το λεκέ της παντόφλας :p)

      Σμουτς, μικρή τρελή μας ποδηλάτισσα 🙂

  11. Τις κότες ε; χμ! Εγώ φοβόμουνα ένα γάλο (γράφεται μ΄ένα «λ» ή δυο «λ»;) πάντως φοβόμουνα το πτηνό! Όχι οποιοδήποτε αλλά ένα που έκοβε βόλτες την αυλή του θειού μου… Ωσπου να ξεπεράσω αυτό τον φόβο, είχε γίνει ψητός!!! Πάντως έχεις δίκιο. Αν βάλουμε απέναντι το ή τους φόβους μας θα καταλάβουμε πόσο χαζοί είμαστε… Καλή εβδομάδα ατρόμητη μαμά!!!

    1. χο χο χο! Όλοι έχουμε παιδικά τραύματα, non?
      😉
      (όπως λέει κι ο φίλος μου ο Σωτήρης, αν είναι μεγάλος ο γάλλος θέλει 2 λ :P)
      (αλλά μην το δένεις και κόμπο!)

      Σοβαρά τώρα: το έκανα μικρή, και μάλλον από ένστικτο (επιβίωσης). Αλλά λειτουργεί. Και σε άλλους, από όσο ξέρω -έχω και απόδειξη, μια μικρή ιστορία ενός φίλου μου

      Καλημέρα, φιλιά!

  12. Αργησα λίγο αλλά πήγα να πάρω φρέσκο ψωμί για τον ΑΦΜ που το ζήτησε. Εφερα κέτσαπ και μουστάρδα για να διαλέξει.

    Όπως το λες: κάνει ότι μπορεί ο καθένας. Κι όλα αυτά τα μικρά «ότι μπορεί»
    έχουν μαζί, ενωμένα μεγάλη δύναμη. Τόσο μεγάλη που μπορεί να φοβίσει.
    Καλό μας απόγευμα.
    😉

    1. Τσαλαπετεινέ μου, άργησες εσύ, άργησα κι εγώ να απαντήσω -νηστικό θα τον αφήσουμε τον AfMarx! Θα μου πεις, εμάς περιμένει; 😛

      Καλημέρα, και καλώς βρεθήκαμε 😀

  13. Συνταγή για ένα εύπεπτο hot dog :
    Πρώτα βγάλε το ΤΙ ΘΑ ΑΝ…απ’ τη ζωή σου, στην συνέχεια μη φοβάσαι να φοβηθείς και μετά κάθισε ανενόχλητα να φας το hot dog σου με ή χωρίς μουστάρδα αλλά καλού κακού με ψωμί ολικής!
    Και στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι όλες οι μέρες αφιερωμένες στον φόβο…και αύριο μέρα είναι! :))
    ΑΦ! στην ΚΜΔ από ΚΜΝΒ! και αυτό ξόρκι είναι! 😉

    1. Αγαπημένη μου ΚΜΝΒ, το ξέρεις ότι δεν φοβάμαι να φοβηθώ -και επίσης ξέρεις ότι πάντα ψωμί ολικής τρώω 😉

      ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!!!!

  14. Το ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα που έχω με τις ακρίδες το ξέρεις.Το είχα γράψει και στου Π. σε μία σχετική ανάρτησή του.Πάντως τώρα που το σκέφτομαι οι γονείς μου δε με φοβέριζαν-«απειλούσαν» όταν ήμουνα μικρός.Παρ’ όλο που μόνο ήσυχο παιδάκι δε θα με έλεγες.

    Καλημέρες και !!ΑΦ!! και στους δυο σας.

    1. ΑΦΓιάννη μου, είναι ανθρώπινο να φοβάσαι -τις ακρίδες, τις κατσαρίδες, μη σε πατήσει ένα αυτοκίνητο στο δρόμο… Είναι φόβος και «φόβος» -το θέμα είναι να μην σε βάλει από κάτω. Είμαι σίγουρη ότι σε περίπτωση ανάγκης, θα ξεχάσεις και τις ακρίδες και όλα -τι Θηρίο είσαι άλλωστε! 😉

      Καλημέρα 🙂

    1. και πολλοί άλλοι Καμηλιέρη παιδί μου. Τι να γίνει, δεν είμαστε όλοι τυχεροί σ’ αυτή τη ζωή!
      (μπορεί στην επόμενη :P)

      Το δικό σου κείμενο ήταν εξαιρετική θεωρητική προσέγγιση -αλλά εσύ, τι φοβάσαι;
      😉
      Σμακ!

  16. Eλπίζω να έχω την άδειά σας να διαβάσω στην αυριανή εκπομπή του radioblogspot στο Δημοτικό ραδιόφωνο Πολυγύρου την δική σας προσέγγιση.
    Υπέροχη η προσπάθεια όλων σας και θα ήθελα να αποχαιρετίσω τα ερτζιανά με ένα αισιόδοξο μήνυμα.
    Σας περιμένω λοιπόν εδώ http://www.poligiros.gr/ 8 με 10 Πέμτης βράδυ.
    Ευχαριστώ πολύ.
    Υ.Σ. συγχωρήστε μου την αντιγραφή του μηνύματος σε όσους έχω διαλέξει τις αναρτήσεις , όμως «φοβάμαι» πως ο χρόνος δεν αρκεί να αφήσω όσα μου βγάζει ο καθένας σας χωριστά.
    Βαγγέλης Μίχος

  17. Μπράβο για την όλη προσπάθεια για τη μέρα φόβου στη μπλογκόσφαιρα, Νατάσσα……συγχαρητήτρια και σε σένα, και σε όλους τους μπλόγκερζ για τα κείμενα και την πρωτοβουλία. Και ναι, όπως λες, ζούμε μέρες που από παντού μας τρομάζουν και παντού υπάρχουν απελπισμένοι άνθρωποι…εκεί χρειάζεται το Θάρρος και η Ανθρωπιά……….φιλιά….

    1. Ρηνούλι μου, ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσα όλη η ιστορία -τουλάχιστον για μένα. Διάβασα όμορφα κείμενα, εντελώς διαφορετικά. Κι ήταν όμορφο, σ’ ένα θέμα δύσκολο 🙂
      Φιλιά!

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.